و زمین از زیر آب بیرون آمد و خاکی که سالیان سال خانه پرستندگان شد نمودار گشت...
اولین نقطه ای از این کره خاکی که آفتاب حیات بخش، گرمایش بخشید همان محل کعبه معظمه است جایی که در این فصل حاجیان قصد آن کرده اند. آری قدیمی ترین خاک عمیق ترین پیوند را با عاشقان خالق دارد. اما باز هم کعبه یک سنگ نشانی ست که ... .
بیست و پنجم ذیقعده دحو الارض شد و دور جدید آفرینش کلید خورد.
«والارض بعد ذلک دحیها » نازعات: 30
از آب خاک و بر خاک خاکیان زیستن گرفتند و این روند همچنان ادامه یافت تا نوبت به من و تو رسید . در این میان بسیاری خاک به خاک سپردند و روح روانه پیشگاه یار نمودند اما شرمنده یا سر فراز؟؟ نکته همین جاست که آیا خاکیان قدر خود به خاک فروختند یا زلال و پاک و جاری زیستن را؛ به ابدیت پیوند زدند؟
این پیوندی ست نا گسستنی :آمده ایم تا دو روز گذار را پیوند زنیم به ابدیتی لا یتنهاهی ...
آن زمان که خواستند بنی آدم را بر خاک منتشر کنند ملایک ندا بر آوردند که : اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدما ؟؟ -آیا در زمین افرادی قرار می دهی که فساد و خون ریزی کنند؟؟- و پاسخ شنیدند : انّی اعلم ما لا تعلمون .. – می دانم آنچه را شما نمی دانید- .
بیایید در این قحطی انسانیت در زمره دانسته های پنهان خدا باشیم و از خاک به افلاک درگذر.
.............................................................................................
پ.ن1: «دحو» در کلام عرب به معنای گسترانیدن می باشد .
پ.ن2: برای شب و روز بیست و پنجم ذیقعده (چهاردهم و پانزدهم آذر ماه) اعمال بسیاری سفارش شده که چکیده ای از آن را می توانید در اینجا بخوانید.
