روز و شبا از آسمون بارون رحمت می باره
کاشکی می دونستی جوون، چه قدر خدا دوسِت داره
وقتی میخوای بری یه مهمونی از چندین روز قبل به فکر اینی که وای چی بپوشم چی کار کنم ؟! نکنه از بقیه کم بیارم (البته همه از این فکرا نمی کنن ها بعضیا اینجورین یعنی غالبا!)
این همه غصه لباس و … رو می خوری برای یه شب بعد هم که مهمونی تموم میشه جز خستگی و تاثیر حرفای این و اون چیزی برات باقی نمی مونه.
اما یه مهمونی این روزا برگزار شد که.... نه یه شب : سه شبانه روز . کارت دعوتش رو که دیگه نگو : عزیز دلم برای من فقط تو مهمی خودت بیا بی خیال لباس و و بقیه چیز ها مهم حضورته!! فقط یادت نره دلت رو بیاری که می خوایم یه رنگ و لعاب دوباره بهش بدیم. اگه بدی هم در حقم کردی عیب نداره به روت نمیاریم بیا!
آفرین اعتکاف رو می گم .
نمیدونم این مهمونی قسمتتون شده یا نه . نمیدونید چه صفایی داره! اینجا هم رقابته ولی نه تو مد و لباس ظاهر که تو دلبری از صاحبخونه؛ هر کسی سعی می کنه یه جوری خودش رو به اون بالا وصل کنه انگار عمرش تو همین سه روز قرار خلاصه بشه. وقتی روحیه همکاری و همدردی هم تو جمع تقویت بشه :السابقون السابقون….
اما نفر اول این مهمونی کیه ؟ شاید اونی که اصلا فکر شو رو هم نمی کنی؛ اونیکه تو این سه روز یه گوشه ساکت نشته بود مشغول دل دادن و دل گرفتن. انقدر ساکت که تا لحظه خدا حافظی و حلالیت گرفتن متوجه حضورش نشدی. ولی اونی که باید متوجهش باشه شده.
تو اعتکاف بهت ثابت میشه که بدون چیزایی که صبح تا شب دور و برت رو گرفتن بهشون وابسته شدی میتونی زندگی گنی : از تخت خواب گرم و نرم خبری نیست ولی همون چند ساعتی که می خوابی خوابت لذت بخش و عمیقه. نه اضطراب فردا رو داری نه ترس دزد و ... حس می کنی همه چیز تحت آرامش و امنیته. موبایلت که صبح تا شب همراهته تو مسجد ممکنه انتن نده یا اصلا برای حفظ آرامش خودت خاموشش کرده باشی ولی اصلا نارحت نیستی. از سفره رنگین افطار :زولبیا و بامیه و چند جور غذا خبری نیست (البته نون و پنیر و سبزی و خرما که پیش غذای ثابته!) 
ولی این غذایی که می خوری مزه ای میده که تا سال بعد زیر زبونت میمونه . همه اینا فقط به یه دلیله : برگشتی به فطرت خودت :خودت رو پیدا کردی.
خدمت آبجیای خودمون عرض کنیم که تو اعتکاف مادر و مادر برزگ و نوه و نتیجه همه با هم در کنار هم دعوت میشن اونوقت اگه بتونی از موقعیت استفاده کنی؛ با بی حوصلگی های مادر و مادر برزگ ها کنار میای همکلامشون میشی دو خط براشون دعا می خونی و خودت رو بیشتر تو دل صاحبخونه جا می کنی: یه مشق صبر!
نباید از این نکته هم کذشت که با حضور بزرگتر ها با یه کوله بار تجربه اعتکاف رو بپایان می بری.
تلخ ترین لحظات بعد اتمام اعمال ام داووده: دیگه مهمونی تموم شده .
یه نگاه به دور و برت می ندازی همه مشغول جمع اوری وسایلشون هستن؛ یعنی میشه تو ساک من غیر از دو تا لباسی که آ ورده بودم یه بقچه معرفت گذاشته باشن؟!
از کریم ها بعید نیست.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
درسنامه اعتکاف: دو کلمه که یه دریا حرفن:
تا اینجا تو عمرمون چی کاره بودیم؟
اولین گناه معتکف : شک و تردید به کرم و بخشش الهی (پیامبر-ص-)
