نوش جان !
ظهره و بوی قیمه همه محله رو برداشته ... بچه ها قابلمه به دست به طرف مسجد و هیات اند . واقعا هیچ خوراکی طعم غدای نذری عاشورا رو نداره.
قاشق قاشق نهار عاشورا نوش جان می شود و لحظه لحظه رنگ محرم از شهر رخت بر می بندد. آری کم کم کفگیر به ته دیگ عزادرای ها و مجالس می خورد . اما...
درست است که فضیلت بزرگداشتن دهه اول محرم چیز دیگری ست اما مصیبت اهل بیت بعد از شهادت اباعبدالله تازه رو به اوج می نهد. آیا نام و یاد حسین محدود به این دهه است ؟
نه! اصلا نمی گوییم که سرتا سر سال را عزاداری کنیم و گوشه هیات زانوی غم بغل کنیم نه! –هر چند که گریستن بر مصایب اهل بیت خود لیاقت می خواهد- اما فرهنگ عاشورایی فقط محدود به سینه زدن و علم کشی و یک دهه روضه گرفتن برای مولا نیست؛ دهه عاشورا هر سال باید آغازی باشد برای یک موج انقلابی فکری و اجتماعی.
ای کاش چون طعم و وبوی قیمه عاشورا زندگی هایمان هم مزه ای می گرفت که با هیچ ذایقه دیگری قابل قیاس نبود .
